Portfolio leków biologicznych i partnerstwo

Obecność przeciwciał IgA rozpoznających autoantygeny prezentowane w trakcie NETozy jest ściśle skorelowane z nasileniem i przebiegiem choroby w co najmniej kilkunastu różnych schorzeniach autoimmunologicznych. Właśnie dlatego IgA stanowią w tym wypadku kluczowy element diagnostyki towarzyszącej.

Nowatorskie podejście do roli neutrofili w patogenezie chorób autoimmunologicznych

Mechanizm działania przeciwciała wiążącego się z receptorem CD89 polega na działaniu antagonistycznym przeciwciała w stosunku do cząsteczek IgA poprzez jego wiązanie z receptorem CD89. Wysokie poziomy IgA są odpowiedzialne m. in. za aktywowanie takich komórek jak neutrofile w miejscach rozwijającego się stanu zapalnego. IgA indukują w odniesieniu do neutrofili proces zwany NETozą (net-sieć). Zjawisko to polega na tym że neutrofile indukowane przez IgA tworzą zewnętrzną pozakomórkową sieć. W jej skład wchodzi głównie DNA jądra komórkowego oraz ziarnistości cytoplazmatyczne. W warunkach fizjologicznych taka sieć może wchodzić w kontakt z różnymi patogenami, prowadząc do ich destrukcji. Jednak w procesach patologicznych NEToza warunkuje prezentację autoantygenów, co ma szczególne znaczenie w patogenezie wielu schorzeń autoimmunologicznych. Produkcja IgA rozpoznających autoantygeny prezentowane w trakcie procesu NETozy warunkuje powstawanie kompleksów immunologicznych i przejście od procesów fizjologicznych do autoagresji. Te z kolei aktywują układ immunologiczny i prowadzą do destrukcji własnych tkanek. Blokowanie receptora CD89 w efekcie prowadzi więc do hamowania procesu NETozy w schorzeniach autoimmunologicznych, zapobiegając w ten sposób często rozległym uszkodzeniom tkanek. Niezwykle istotne jest również to, że poza neutrofilami, receptor CD89 ekspresjonowany jest także przez monocyty, makrofagi oraz eozynofile. Komórki te indukowane przez IgA stają się istotnym elementem procesu zapalnego, który również może być hamowany przez przeciwciało działające antagonistycznie w stosunku do receptora CD89. Neutrofile są istotnym elementem odporności wrodzonej i jednocześnie od lat są prawdopodobnie najbardziej ignorowanym rodzajem komórek układu odpornościowego. Jednak, jak się okazuje, mogą odgrywać kluczową rolę w etiologii i patogenezie wielu chorób autoimmunologicznych.

W projekcie poświęconym CD89, JJP Biologics skupia swoją uwagę właśnie na neutrofilach. Przyczyną takiego podejścia jest niezwykle szeroki potencjał przyszłego leku, związany z blokowaniem CD89 oraz zjawiska NETozy, w co najmniej kilku różnych jednostkach chorobowych o podłożu autoimmunologicznym.

Okazuje się, że u znacznej części pacjentów cierpiących na schorzenia autoimmunologiczne, nie reagujących na inhibitory TNF, neutrofile odgrywają istotną rolę w przebiegu choroby. Reakcjom tym towarzyszą wysokie poziomy przeciwciał klasy IgA specyficznych dla autoantygenów. Przeciwciało będące antagonistą CD89, opracowywane przez JJP Biologics, zapobiega aktywacji układu odpornościowego związanej z IgA oraz hamuje uwalnianie prozapalnych czynników chemotaktycznych. Mechanizm ten czyni je zdecydowanie wyjątkowym produktem w segmencie terapeutycznych przeciwciał monoklonalnych. Warto zwrócić uwagę również na to, że diagnostyka towarzysząca związana z identyfikacją IgA specyficznych dla autoantygenów już teraz stanowi element codziennej diagnostyki klinicznej pacjentów. Podmioty zainteresowane kupnem licencji na wytwarzanie terapeutycznego przeciwciała monoklonalnego o działaniu antagonistycznym w stosunku do CD89 zapraszamy do kontaktu.

CD270 jest markerem specyficznym dla niektórych typów nowotworów, jego ekspresja wiąże się z niekorzystnym rokowaniem dla pacjenta. Poziom ekspresji CD270 stanowi element diagnostyki towarzyszącej w projekcie prowadzonym przez JJP Biologics.

CD270 należy do rodziny receptorów TNF i posiada trzy znane ligandy. Interakcja z dwoma z nich, CD160 oraz CD272, prowadzi do supresji odpowiedzi immunologicznej w mikro środowisku nowotworu. Natomiast interakcja z trzecim ligandem, CD258, dostarcza sygnały stymulujące limfocyty T. Wysoka ekspresja CD270 w nowotworach jest silnie skorelowana z niską przeżywalnością pacjentów. Jednym z krytycznych mechanizmów chroniących komórki nowotworu przed reakcją ze strony układu immunologicznego jest właśnie supresja w obrębie mikrośrodowiska nowotworu. Przyczyną takiej supresji jest interakcja ligandów (CD160 oraz CD272) z receptorem CD270. Wyjaśnienie tego mechanizmu umożliwia wykorzystanie poziomu ekspresji CD270 w nowotworach jako czynnika diagnostycznego. To z kolei pozwoli stratyfikować pacjentów w kierunku stosowania terapii celowanej za pomocą terapeutycznego przeciwciała monoklonalnego wiążącego się z receptorem CD270.

Nasze innowacyjne przeciwciała anty-HVEM odwracają wadę wysokiej ekspresji HVEM w komórce nowotworowej na korzyść poprzez selektywne hamowanie immunosupresyjnych ligandów CD160 i BTLA, umożliwiając na wyłączną interakcję stymulującą układ odpornościowy między HVEM i LIGHT.

Podmioty zainteresowane kupnem licencji terapeutycznego przeciwciała monoklonalnego wiążącego się z receptorem CD270, zapraszamy do kontaktu.